Familiereünie

Van de jaarlijkse familiereünie, die al sinds het overlijden van mijn 'Bompapa Herbert' georganiseerd wordt, herinner ik me vooral het onbehaaglijke gevoel bij de begroeting van al die nonkels, tantes, neven en nichten. De meesten ontmoette ik enkel op die dag, en het jaar daarop was je natuurlijk weer al die namen vergeten. Een troost was wel dat je merkte dat je hierin niet alleen was. Later sloegen we al eens een jaartje over, wat het er niet gemakkelijker op maakt. Nu ken ik toch al veel mensen van de familie bij naam, maar het houdt niet op. Elke keer zijn er weer nieuwe gezichtjes, zijn er baby's veranderd in kleuters, zijn er kindjes veranderd in pubers, en brengen die hun nieuwe partners mee.
Ik herinner me ook dat het vaak al goed herfst was en dat er wel eens een paraplu sneuvelde door de felle rukwind. Maar niet zo dit jaar. Fantastisch weertje. Wel moeilijk licht om foto's te trekken. Bijna alle foto's zijn overbelicht.

Vrijdag de dertiende

Vandaag was het Tina's verjaardag, en wat hebben we gedaan?
Eerst de kinderen naar school gebracht, en dan, om 9.15 u. gaan trouwen in het Gentse stadhuis. Een half uurtje later was dat achter de rug. Bernard en An, onze getuigen, hadden hun toegemeten functie ernstig opgevat en brachten ons in hun grote luxeauto naar de Decascoop om er de enige film die je op zo'n zot uur in heel Gent, misschien wel in heel België, kan gaan bekijken ; "When the road bends" bleek wel echt een toevalstreffer te zijn. Daarna terug met de luxeauto naar 't Fornuizeke in Melle. Héél lekker gegeten, maar geen tijd gehad om met een koffietje af te ronden. Kinderen afgehaald op school, en dan met koffie, pineau, chips, koekjes, naar het Rommelwaterparkje waar we tot zonsondergang lekker hebben zitten kletsen met An, Bernard, Renée, Joost, Marianne en Nadine. De kinderen hebben zich ondertussen allemaal samen goed geamuseerd.
Dat was dus onze huwelijksdag, mooi en bescheiden. Nu nog het vuurwerk!

Fijne motoriek

Vier dagen niet kunnen inloggen op het net. Dat was even afkicken!
Fijn terug online te zijn. Fier Gentenaar te zijn, wat betreft verkiezingsuitslagen. En blij te constateren dat Tycho grote vorderingen maakt wat betreft zijn fijne motoriek.

Ik win nog wel van hem met Jenga, maar hoelang nog? Mijn fijne motoriek zal wel al op zijn retour zijn.

Tycho heeft met plezier mijn afgedankt fototoestel overgenomen. Sommige van zijn foto's vind ik nu al verbazend.

0110 - verdraagzaamheid

Tom Barman, wat een artiest! Wat die jongen al gepresteerd heeft! Zijn muziek, zijn video's, fantastisch gewoon.

En nu 0110, geweldig (foute woordkeuze?) initiatief. (Klik op het logo hierboven voor een filmke). 's Middags met de kinderen de trein op in Dampoortstation, en af in Gent Sint-Pieters. Monza featering Thé Lau. Veel volk. De moed ontbrak mij echter om richting podium door te stoten. En achteraan ben je toch minder betrokken. Tycho en Trixie hadden er ook niet echt zin in. Een ballon, een cola, en een pakje frieten later was het voor hen welletjes geweest. Na amper 2 uurtjes hielden we het dus voor bekeken. Net op tijd blijkbaar om de onweersbui te ontwijken. 's Avonds nog eens teruggekeerd, op mijn eentje. Sioen, Will Tura, Arid, Kamagurka en zelfs Helmut Lotti wisten me niet echt te verrassen. Maar ik voelde me wel een vreemde eend in de bijt. Rond mij niets dan enthousiaste, vooral jonge, mensen. En maar meezingen, en meewiegen en zelfs dansen. Fantastisch toch.
Ik citeer hier graag Peter De Backer uit "De Gentenaar" van vandaag:
Als uit een wetenschappelijke studie blijkt dat zestig procent van de Vlaamse jongeren de aanwezigheid van migranten als bedreigend ervaart, is een manifestatie die vooral bij jongeren aanslaat meer dan welkom.
De quote van Filip Dewinter die ik in dezelfde krant las wil ik u ook niet onthouden:
Als slachtoffer van onverdraagzaamheid wacht ik al een hele week op een uitnodiging om als eregast op dat concert aanwezig te zijn. En ook nog leuk: de vinger van Anke.
's Avonds op Canvas toch weer echt genoten van wat dEUS bracht. Fantastisch!

Zeevruchten

Kijk Tycho, die oogjes!

Ik meen mij toch te herinneren dat ik als kleine jongen niet zo happig was op al wat met kop en staart op mijn bord kwam liggen. Tycho en Trixie daarentegen; ongepelde garnaaltjes en krabbepootjes, they love it!
Ook op het menu dit weekend; kabeljauw. Dat vonden ze minder interessant. Misschien moeten we volgende keer de kabeljauw met kop en al voorschotelen.