WIMSKWIS

principe: wat/wie staat in blauw cursief

onlangs overleed een belangrijke Italiaanse regisseur.
in de tijd dat er nog geen computer animation bestond liet hij voor één van zijn films het landschap dat als decor dienst deed rood verven.
in zijn belangrijkste en bekendste film heeft de fotograaf een shoot met twee starletjes.
één van die meisjes zou later de belangrijkste levenspartner worden van de invloedrijkste zanger/componist/tekstschrijver van de 2e helft van vorige eeuw in Frankrijk en de moeder van hun ook behoorlijk succesrijke dochter.
de man heeft oa een lied geschreven over een amerikaans boevenkoppel dat hij zong samen met een iconografische actrice, die nu zo'n beetje afgedwaald is.
de dame in kwestie werd ontdekt door en draaide haar eerste film mét een ladies man die ook een film draaide met een amerikaanse actrice.
de broer van die actrice draaide en acteerde in dé emblematische hippiefilm.
de acteur die in deze film een rechtenstudent speelde, had later een belangrijke bijrol in een cancerpic die in de jaren tachtig Kleenex aan een hogere beursnotering hielp.
de hoofdrol hierin werd vertolkt door de zus van een acteur die model stond voor een classic song uit de jaren zeventig van een zangeres wiens debuut verschrikkelijk lang in de hitlijsten stond. wie zong in die song de backing vocals?

volgende keer: iets moeilijker!

Efteling

Regen aan zee

Dankzij onze 3 moderne babysits kunnen wij, zelfs bij regenweer, onze ukkies bezighouden. Gewoon aansluiten op internet, en hun dag kan niet meer stuk.

Le Grand José Eduardo Martins visite Gand

Onze aimabele vriend José is weer eens op bezoek. José Eduardo Martins woont in Sao Paolo, Brazilië, en komt al sinds 1997 jaarlijks naar Gent afgezakt. In 'De Rode Pomp', waar hij vriend aan huis is, geeft hij dan telkens het beste van zichzelf voor zijn trouwe schare fans. Daarna werkt hij een tiental dagen keihard aan zijn CD-opnames in Mullem.

José met Raoul, na de wereldpremiere van de ‘studies voor piano’ van componist Raoul De Smet

José Eduardo speelt 'les sonates bibliques' van Johann Kuhnau

Dikketruiendag – Lekker fris, het mag

In 2005 organiseerde Milieuzorg Op School (MOS) van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie de eerste Dikke-truiendag. Nu, 2 jaar later, springen ook overheid en bedrijven op de kar.
Ik ben geen ijsbeer, maar ik vind dat er doorgaans toch onnodig hoog wordt verwarmd. Niets vervelender bijvoorbeeld dan winkelen in de winter. Goed ingepakt in lagen textiel om de vrieskou te trotseren, en dan het warmtegordijn passeren aan de ingang. Je weet best wat je nodig hebt, en je weet het best liggen, want na 2 minuten zweet je als een postpaard. En telkens weer, winikel in winkel uit, je jas uit en aan doen is ook zo’n gedoe. Waar blijf je er ook mee?
Ik begrijp best dat de winkelbediendes niet de hele dag bij vriestemperaturen kunnen werken, maar moet de verwarming werkelijk zo hoog dat ze daar in zomertenue rondlopen. Ik zie nog weinig winkelbediendes in trui, zelfs niet daar waar men truien verkoopt.

Kyotonorm

Volgens energievreters.be stoot ik 4,2 ton CO2 uit per jaar, en behoor ik aldus bij de kleine groep Belgen die een voorbeeld zijn op het gebied van energieverbruik.
Hoeveel CO2 stoot jij jaarlijks uit?

Spectra Ensemble

Stormy weather

Windkracht 10. Water waait op uit de Leie. Een lege glasemmer vliegt erin. De brandweer rukt uit. Buurvrouw Simone komt in paniek aanbellen. Er is iets mis met haar dak. Blijkt dat ongeveer alle hechtingen van haar golfplatendak losgekomen zijn. Bij elke windstoot vliegt dat dak in de lucht. Enkel de beide kanten aan de muur zitten nog vast. Ze heeft 2 houten ladders bij. Of ik die er even wil opleggen. Doe ik, maar bij de eerste windstoot gooit het dak de ladders de lucht in. Misschien een paar zware stenen? Zelfs die vliegen de lucht in. Onder dat dak van golfplaten ligt volgens Simone allemaal schoon gerief, dat ze zondag komen halen. Ze raakt helemaal overstuur bij de gedachte dat dat allemaal nat zou worden. Als ik voorstel om binnen eens te kijken of we daar geen oplossing kunnen bedenken, wimpelt ze dat meteen af. Benieuwd wat voor schatten daar allemaal verborgen liggen.

Afscheid van het Ingelandgat 21

Ik denk dat het in 1980 moet geweest zijn dat Anton zijn intrek nam in het Ingelandgat 21. Toen hij naar Zuid-Afrika trok, zo ergens rond 1984, mocht ik tijdelijk zijn kot bewonen. Dat tijdelijke werd bijna permanent, maar Anton kwam toch nog even terug, en liet het daarna over aan Jan. En nu, ruim een kwart eeuw na Anton zijn huurcontract tekende bij Mevr. Engels, verlaat ook Jan het legendarische "Ingelandgat 21". Ik herinner me nog dat Anton, zeer nieuwsgierig naar wat er in die oude kluis in de gang zou zitten, die met beitel en koevoet te lijf ging. Zonder resultaat echter. Groot was mijn verbazing dus, toen Joke zei "we gaan eens kijken wat er hier nog allemaal in de kluis zit", . Ik heb daar dus ook, ik denk 4 of 5 jaar gewoond, en ik heb nooit geweten dat er ook een sleutel voor die kluis te vinden was. Joke had gewoon die sleutel en doodgemoedereerd maakte ze de kluis open. De kluis zat barstensvol, zoals de rest van het huis trouwens. Alles mooi op orde, elk verloren hoekje nuttig gebruikt. Overal schapjes en ingemaakte kasten. Jan en Joke hadden de verhuis heel goed voorbereid. Niet minder dan 450 dozen hadden ze nodig om bijna al hun spullen in op te bergen. Puzzels, strips, platen, boeken, esoterie,... alles mooi op de dozen genoteerd in welke kamer ze terecht moesten komen. Er waren ook genoeg enthousiaste mensen opgetrommeld om dit alles voor elkaar te krijgen. Sterke mannen Hans, Ivan, Davy en Jan zelf, en wat minder sterke zoals ik en Kristof, en nog wat vrouwen om alles mooi op zijn plaats te krijgen; Diete, Shanna en Joke zelf. Met drie camionnetten en een volumewagen verschillende keren om en weer gereden, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Met een korte break voor een lekkere spaghetti bij de gastvrije vrienden An en Ivan. Ik wens Jan en Joke nog veel moed, en hulp, om alles mooi in te richten. Het huis heeft in elk geval veel potentieel aan gezelligheid.
Meer foto's.

Vijftiger Joep

Joep Huiskamp werd onlangs 50, en dat werd gevierd. In de mooie villa Berthenja, rechtover het Van Abbe Museum in Eindhoven, mochten wij, genietend van een voortreffelijke, en naar Belgische normen aparte, schare aan versnaperingen kennismaken met een selectie van Joeps creatief werk. Allemaal mooie en verrassende schilderijtjes en collages. Vooral het werkje ‘Mineral’ - we zijn tenslotte fiere Gentenaars - trok onze aandacht. Na de speech van Geertjan werden we nog getrakteerd op een kort recital van Ralph Rousseau Meulenbroeks op zijn gamba. In de kelder werden korte films vertoond over de reizen die Joep met zijn broers maakte naar de Azoren. Er schuilt zelf een reporter in Joep. Daarna werd ons nog een diner aangeboden in het voortreffelijke restaurant ’t Hoefke in de Hoefkestraat. Lekker eten en gezellig sfeertje. Het was zeer aangenaam Joeps familie en vrienden te ontmoeten. Wat een entourage ! En als klap op de vuurpijl kregen we nog Joeps pas verschenen "De TU/e van A tot Z: de Kleine TU/e Encyclopedie" mee naar huis. O colleccionando !

ijspret

Trixie met hartsvriendin Marthe op de ijspiste.

Onderwaterwereld

Tycho's klas sloot het project "onderwaterwereld" waardig af met een prachtige tentoonstelling. Ik was uitgenodigd op de vernissage en nam een paar kiekjes. Puik werk! Een dikke proficiat voor de ganse klas, en natuurlijk ook voor Griet.

We namen ook een kijkje in de andere klas, waar ze een project hadden rond het gebit. Ook zeer mooi.

Trouwen met kinderen

"Het is van moeten" zei men vroeger, wanneer geweten was of gedacht werd dat de bruid in verwachting was. Maar tijden veranderen. Nu kunnen we gewoon samenwonen en kindjes kopen zonder te trouwen. Waarom trouwen koppels dan nog na meer dan 10 jaar samenwonen? Is 't nu van moeten wanneer we een huisje willen kopen?

My oh my

Lucie, Jules, Trixie, Tycho, Victor, Isaac, Aaron, Arthur, Jaco, Felix, Lukas, Sam, Daphné, Lisa, 2 Michels, 2 Coco’s, Jan, Joke, Kristof, Mieke, Peter, Fransien, Martine, Katleen, Hans, Wim, Brigitte, Tina & ikzelf hebben samen een weekendje Ardennen achter de rug.
Veertien kinderen, en 17 volwassenen. Dat is een hele bende.
De vakantiewoning die we huurden is volgens de website geschikt voor 28 personen. Dat wordt dus spannend.
De beschikbare tafels zo opstellen dat iedereen comfortabel kon aanzitten en de kamers zo verdelen dat iedereen min of meer comfortabel kon slapen, was dan ook geen sinecure. Naast koken, tafels dekken en afruimen, vaatwassers vullen en legen, afwassen, enz. hebben we toch nog veel tijd gevonden om enkele mooie wandelingen te maken.

Blij

Wie is er nu oprecht blij met een degelijk functionerend waterafvoersysteem?
Hij, die 10 dagen zonder zat.

Lekker eten

De appeltaart vloog er bij Tycho in als zoete koek. 'k Moest me haasten, maar ik heb er toch van kunnen proeven. Lekker zoet inderdaad. En die biologische kip, zo kan ik ze niet klaarmaken. Heerlijk!
Nu nog die lasagne. Pling, die zat net 2x5 min in de µgolf.
Oeps, 't is geen lasagne.
't Is ravioli!
Waar is de tijd!

Leuke stek

Leuke link gezien bij Kathelijne. Efkens tijd?
http://www.nobodyhere.com/

(vi)russen op bezoek

Twee Russische muzikanten, Masja en Pasja, op bezoek gekregen, voor 4 overnachtingen. Zeer bescheiden en beleefde mensen. Tycho's verjaardag is dus goed verlopen, maar deze week was het wat minder. Het begon al maandag. Tycho staat op met een schorre stem en klaagt over keelpijn. Dinsdagmorgen voel ik me koortsig. Ik heb rillingen en mijn spieren doen pijn over het hele lichaam. Kinderen naar school gebracht en meteen terug onder het dons gekropen. Maag overhoop. Hele dag geslapen, met de mooie viooloefeningen van Masja op de achtergrond. Woensdag rode plek op mijn been ontdekt. Donderdag daarmee naar de dokter. Diagnose : wondroos.
Ondertussen heeft Tycho een zware hoest en heeft Tina keelpijn, is onze gootsteen in de keuken nog steeds verstopt, lekt onze dakgoot, en verliest de verwarmingsketel zijn druk. Drie verschillende vakmannen beloven almaar te komen, maar hebben het telkens weer 'onvoorzien' druk. Alles kan beter.

Tychodag

Druk weekend, want op 11 november werd Tycho 6 jaar.
Vrijdag maakten we een peperkoeken huisje met Momo.

Dat huisje moest wel wachten tot zondag om door Tycho's schoolvriendjes verslonden te worden.
De mooie taart was voor zaterdag (dank u, Baele).
In naam van Tycho; dank u allemaal voor de vele toffe cadeaus

Schwarzwald

Weer een tijdje geleden. Pas terug van een weekje Zwarte Woud. Fantastische streek. We verbleven in het hotel - gasthof Josen.
Elke dag, na het ontbijt, gingen we zwemmen. Je zag Tycho met de dag evolueren. Eerste dag met zwembandjes, tweede dag enkele slagen zonder zwembandjes, derde dag de breedte van het zwembad (4m), vierde dag de lengte (10m). Hij heeft ook, tot grote ergernis van Trixie, de smaak van het in het water springen te pakken gekregen.
Trixie is iets minder gemotiveerd wat het zwemmen betreft. Ten eerste mogen er geen andere kinderen in het zwembad springen. Trixie houdt niet van al dat spatten. Ten tweede zal Trixie altijd eerst met haar teentjes het water aan een grondig onderzoek onderwerpen. Vaak werd de temperatuur te laag bevonden.


We maakten ook enkele leuke uitstapjes en wandelingen, langs de hoogste Duitse natuurlijke watervallen bijvoorbeeld.

Familiereünie

Van de jaarlijkse familiereünie, die al sinds het overlijden van mijn 'Bompapa Herbert' georganiseerd wordt, herinner ik me vooral het onbehaaglijke gevoel bij de begroeting van al die nonkels, tantes, neven en nichten. De meesten ontmoette ik enkel op die dag, en het jaar daarop was je natuurlijk weer al die namen vergeten. Een troost was wel dat je merkte dat je hierin niet alleen was. Later sloegen we al eens een jaartje over, wat het er niet gemakkelijker op maakt. Nu ken ik toch al veel mensen van de familie bij naam, maar het houdt niet op. Elke keer zijn er weer nieuwe gezichtjes, zijn er baby's veranderd in kleuters, zijn er kindjes veranderd in pubers, en brengen die hun nieuwe partners mee.
Ik herinner me ook dat het vaak al goed herfst was en dat er wel eens een paraplu sneuvelde door de felle rukwind. Maar niet zo dit jaar. Fantastisch weertje. Wel moeilijk licht om foto's te trekken. Bijna alle foto's zijn overbelicht.