Afscheid van het Ingelandgat 21

Ik denk dat het in 1980 moet geweest zijn dat Anton zijn intrek nam in het Ingelandgat 21. Toen hij naar Zuid-Afrika trok, zo ergens rond 1984, mocht ik tijdelijk zijn kot bewonen. Dat tijdelijke werd bijna permanent, maar Anton kwam toch nog even terug, en liet het daarna over aan Jan. En nu, ruim een kwart eeuw na Anton zijn huurcontract tekende bij Mevr. Engels, verlaat ook Jan het legendarische "Ingelandgat 21". Ik herinner me nog dat Anton, zeer nieuwsgierig naar wat er in die oude kluis in de gang zou zitten, die met beitel en koevoet te lijf ging. Zonder resultaat echter. Groot was mijn verbazing dus, toen Joke zei "we gaan eens kijken wat er hier nog allemaal in de kluis zit", . Ik heb daar dus ook, ik denk 4 of 5 jaar gewoond, en ik heb nooit geweten dat er ook een sleutel voor die kluis te vinden was. Joke had gewoon die sleutel en doodgemoedereerd maakte ze de kluis open. De kluis zat barstensvol, zoals de rest van het huis trouwens. Alles mooi op orde, elk verloren hoekje nuttig gebruikt. Overal schapjes en ingemaakte kasten. Jan en Joke hadden de verhuis heel goed voorbereid. Niet minder dan 450 dozen hadden ze nodig om bijna al hun spullen in op te bergen. Puzzels, strips, platen, boeken, esoterie,... alles mooi op de dozen genoteerd in welke kamer ze terecht moesten komen. Er waren ook genoeg enthousiaste mensen opgetrommeld om dit alles voor elkaar te krijgen. Sterke mannen Hans, Ivan, Davy en Jan zelf, en wat minder sterke zoals ik en Kristof, en nog wat vrouwen om alles mooi op zijn plaats te krijgen; Diete, Shanna en Joke zelf. Met drie camionnetten en een volumewagen verschillende keren om en weer gereden, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Met een korte break voor een lekkere spaghetti bij de gastvrije vrienden An en Ivan. Ik wens Jan en Joke nog veel moed, en hulp, om alles mooi in te richten. Het huis heeft in elk geval veel potentieel aan gezelligheid.
Meer foto's.

Vijftiger Joep

Joep Huiskamp werd onlangs 50, en dat werd gevierd. In de mooie villa Berthenja, rechtover het Van Abbe Museum in Eindhoven, mochten wij, genietend van een voortreffelijke, en naar Belgische normen aparte, schare aan versnaperingen kennismaken met een selectie van Joeps creatief werk. Allemaal mooie en verrassende schilderijtjes en collages. Vooral het werkje ‘Mineral’ - we zijn tenslotte fiere Gentenaars - trok onze aandacht. Na de speech van Geertjan werden we nog getrakteerd op een kort recital van Ralph Rousseau Meulenbroeks op zijn gamba. In de kelder werden korte films vertoond over de reizen die Joep met zijn broers maakte naar de Azoren. Er schuilt zelf een reporter in Joep. Daarna werd ons nog een diner aangeboden in het voortreffelijke restaurant ’t Hoefke in de Hoefkestraat. Lekker eten en gezellig sfeertje. Het was zeer aangenaam Joeps familie en vrienden te ontmoeten. Wat een entourage ! En als klap op de vuurpijl kregen we nog Joeps pas verschenen "De TU/e van A tot Z: de Kleine TU/e Encyclopedie" mee naar huis. O colleccionando !

ijspret

Trixie met hartsvriendin Marthe op de ijspiste.

Onderwaterwereld

Tycho's klas sloot het project "onderwaterwereld" waardig af met een prachtige tentoonstelling. Ik was uitgenodigd op de vernissage en nam een paar kiekjes. Puik werk! Een dikke proficiat voor de ganse klas, en natuurlijk ook voor Griet.

We namen ook een kijkje in de andere klas, waar ze een project hadden rond het gebit. Ook zeer mooi.

Trouwen met kinderen

"Het is van moeten" zei men vroeger, wanneer geweten was of gedacht werd dat de bruid in verwachting was. Maar tijden veranderen. Nu kunnen we gewoon samenwonen en kindjes kopen zonder te trouwen. Waarom trouwen koppels dan nog na meer dan 10 jaar samenwonen? Is 't nu van moeten wanneer we een huisje willen kopen?